18 Aralık 2007 Salı

Hayata ne kadar zor yaklaşırsanız o da sizi o kadar zorlar. Bu sabah biraz düşündüm. İnsan kendiyle ilgili bazı şeyleri yırtınsa da iki parçaya bölünse de değiştiremiyor. Küçükken deniz kenarında kumdan kale yapmaya çalışırdım her çocuk gibi ama bir farkla suya yakın yerde hazır ıslanmış kumdan harcı kullanmak yerine kumsalın en sıcak yerinden ayaklarım yanarak geçer ve bir kovam olmadığı için de minicik avuçlarıma kum doldurur, suya yetiştim yetişecem derkende parmaklarım arasında kalan azıcık kumla iş görmeye çalışırdım. Daha ufacıkken hayata bakışım ortadaymış da haberim yokmuş. Bu bakış yordu beni. Hayatımın bukadar zor olmasının tek nedeni zoru seçmek oluyor, bilerek bilmeyerek zor yollara girmek. Yapıcak bişey yok tipim öyle.

Hiç yorum yok:

2022'ye not

 2022'de aldığım en güzel karar "hayatıma giren herkese kapıyı çıplak açmamak" oldu.