2008

2007'nin bu son günü, haftasonu tatilinin ardından okuldayım. Yılbaşında annem ve babam gelecekler, onlar için hazırlık yaparak geçirdim cumartesi pazarı. Temizlik, yemek falan. Biraz da oturup düşünme fırsatı buldum. Anladımki her geçen gün bir öncekine göre ne kadar da olgunum, ne kadar da büyük bir kabullenmişlik ve hazmetmişlik içindeyim. İtirazım da yok zaten. Demek istediğim şu ki şimdiye kadar hayatıma girmiş, çıkmış, hala hayatımda olan (iyi ya da kötü iz bırakmış) herkese ayrı ayrı teşekkür etmek istiyorum. Bugün beni oluşturan her kırıntıyı hayatıma girenlere borçluyum. Yaralayanlara ve yaramı saranlara, ağlatanlara ve oturup birlikte ağlayanlara, hepsine, hepsine TEŞEKKÜRLER...
2008 "işte budur yaaa, hayat budur işte" dediğim bir yıl olur mu bilmem ama ünlü Türk büyüğü Mazhar Alanson'un dediği gibi "benim hala umudum var"