14 Ağustos 2007 Salı

Herkes kendi deprosyonundan sorumlu

Ta yemek yapanında acıkanında zıkkımın kökünü yiyeninde diyerek edindiğim bikaç parça hazır yemek zımbırtısıyla 4. kat merdivenlerini tırmanırken “zonk!” anladım depresyona giriyorum yine. Bilirim ben onun gelişini, biliriiiim. Vay namussuz vayyy, dayandı kapıya yine sinsi sinsi derken...Dedim bu sefer sukunetle kabul et, hoşgeldin de,dost ol. O da senden bir parça en nihayetinde. Neyse yani diğer elime de depresyonumu aldım açtım evimin kapısını girdim içeri. Beni iri cüssesiyle yalnızlık karşıladı. Sarıştık sarmalandık, karşılıklı bi kahve içip sigara yaktık, dağıldım mı ne? E her şeyin bir çözümü vardır.

Hiç yorum yok:

2022'ye not

 2022'de aldığım en güzel karar "hayatıma giren herkese kapıyı çıplak açmamak" oldu.