30 Mart 2017 Perşembe

Bugün öğle yemeğinde Mimarlıktan bir hocayla buluştuk. Laf arasında "ben çocukken günlüklerime hep çok yalnızım diye yazardım, çocukluğuma ilişkin en baskın duygu buydu sanırım" dedi. Tek çocuk olduğundan söz etti ardından. Konumuz bu da değildi üstelik.
Bu konuda biraz düşünmek istiyorum....
Çocukluğuma ilişkin en tiz duygu yalnızlık benim oysa. Ama şuan içinde bulunduğum en baskın duygu diyebilirim öte yandan....

Hiç yorum yok:

2022'ye not

 2022'de aldığım en güzel karar "hayatıma giren herkese kapıyı çıplak açmamak" oldu.