Çok yorgunum. Hiçbirşey yapmamaktan çok yorgunum. Boşluğun yükü omuzlarımda. Bomboş geçiriyorum günlerimi. Kendim için hiçbirşey yapmadan. Okul dışındaki bütün zamanımı tv izleyerek geçiriyorum. Cuma-cumartesi-pazar sadece bir adet ekranın karşısında saatlerce oturdum. Elebetteki nedeni var. Tamamen soyutlanmak arzusu. Zihnimin hiçbirşey düşünmesine izin vermemek. Bir tür kaçış. Ama kaçarak daha kötü hissediyor, vicdanımın ağırlığını daha yoğun yaşamak zorunda kalıyorum. Şuraya 2 satır yazmak bile ağır geliyor. Sabahları üstümü giyinmek bile. Okula gidip maskeli maskeli geziyorum. Eve gelip mümkün olan en kısa sürede üstümü değişip tv karşısına geçiyorum. Biraz daha dibe batmak istiyorum. İnsanın yok olma ihtiyacı var mı acaba. Fiziksel ihityaçlar ait olma ihtiyacı vs. gibi ihtiyaçların yanında yok olma ihtiyacı da var mı? Ben hissediyorum. Yok olmak istiyorum. Orada biryerlerde hiçlikte yaşamak istiyorum.
2 yorum:
Bu aralar içinde bulunduğum ruh hali. Dibe vurmak istiyorum, düşkünlerle sokaklarda yaşamak, sisteme ait herkesten uzaklaşmak, sürekli küfretmek, içmek her türlüsünden, içip içip sızmak, sonra da sürüklendiğim çukurda boğulup gebermek gibi...
Alkolü ve tütünü bir dünyevi zevk olarak değil de bir ölme biçimi olarak kullanmak gibi mesela.
Yorum Gönder