Sabah işe gitmek için vakitlice uyanabilmişim, trafik açık, radyoda en sevdiğim şarkılardan biri çıkıvermiş, ses düğmesinin kulağını hafiften kıvırıvermişim. Mutlu olmak için yetmez mi? Arttı bile sabah sabah. bu kadar basitse mutluluk, bu kadar zorlama niye. Radyoda sevdiğin şarkının ansızın çıkabilme ihtimali ne güzel. Kocaman bir gülümsemeyle geldim Floryaya kadar, vaktinde de yetiştim.
Radyodaki şarkı mı?

ne söylesen ne beklesen
yaradandan ya da kaderinden
ele gecmez istediğin
uğruna savaş vermediysen

Not: Şimdi şöyle bişey ki bu şarkı çokça miktarda hayatımı anlatıyor. Bazen düşünüyorum, Allah insanları yaratıyor, diyor ki herkes aynı olmaz, bunların bir kısmı kolay kolay yaşasın, bir kısmının da sırtına yüklerim, taşır nasıl olsa. Hem bir çeşit sınav ya bu dünya, dengeyi debu şekilde kurmuş oluruz; kolaycılar bunu farkedip zorculara destek atacaklar mı? zorcular da kolaycılara bakıp hayata isyan etmek yerine bunun mutluluğunu yaşayabilecekler mi?
Sadece düşünüyorumm; acaba mı? Ya da böyle bişey yok da hayatı zor zannedenler bir tür algı yanılsamasındalar mı? Kendileri mi zorlaştırıyor her el attıklarını, fazla mı önemsiyorlar yalan dünyayı? Ya da bunlar kontrolleri dışında kalacak olaylara fazla mı tahammülsüz de hep bi herşeyi bilme ve yönetme peşindeler. Herşey mümkün, belki de
a) hepsi
b) hiçbiri
c) 1 ve 3
????