Tam da öğrendim sanırken yaralanmamayı, tam da herşey yolunda derken, tam da önem sırası değişti hayatımın derken ve tam da mutluyken.....İşte hep bu zamanlarda ışığa çıkar geçmiş sancılar. Kıvranıyorum yine. Değersiz olmaya alışamıyor insan. Kabullendim, işler böyle yürüyormuş demek ki dese de, o diyen dilden gönüle geçiş yolu kolay olmuyormuş.
Sayfalar dolusu yazasım var.
Ömürlere sığmaz yanlızlığım var.
Sırtımda koyu siyah gölgeler,
Bu laneti kaldırıp atasım var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder