96 falandı. Maslak kız yurdunun odasında gece fena halde sıkılmış, birbirinden tamamen farklı dört kız, bir ortak nokta bulup konuşmaya çalışıyorduk. Herkes için herşey çok yeniydi; şehir, okul, arkadaşlar, yaşam şekli (yurt). Laf olsun diye sormuştum (genelde sorduğum bir sourudur): bir ölüm şekli seçmek zorunda olsanız, hangisi? diye. Cevaplar bir ölüm şekli seçmek değil de bir ölmeyiş şekli seçmek üzerine oluştu. Herkes nasıl ölmek istediğini değil de nasıl ölmemek istediğini anlatıyordu. Ezilmekten korkanlar, yanmak istemeyenler, boğulmayayım da nasıl olursa olsun diyenler. Ben ne bir ölüş ne de ölmeyiş şekli seçememiştim kendime. Ama bugün düşünüyorum da, eğer mecbursam bir şekilde ölmeye, yemek yemekten patlayarak ölmeyi tercih ederdim. Şuan nefes darlığı çekiyorum, genişleyen midem kalbime dayandı resmen, soluk alamıyorum. Yine de mutsuz değilim. Mutlu mutlu ölürüm işte.