Ayyyyy çok kırgınım ulaaan. Yok mu benim kalbimi onaracak. Ya da "değmez" kelimesini anlamamı sağlayacak. Hep oyun oynuyorsun bana hep, en zayıf yanımdan vuruveriyorsun.

Pişman olmuyor değilim, oluyorum.
Ne var ki çilem doluyor, öyle ya da böyle gidiyorum.
"Öğrenci" olma halinden çıkacağıma seviniyorum.
..............................................................................................
Kusmak istiyorum, gitmezden evvel kusup içimdeki pisliği, akça pakça gitmek...

Bazen sabaha kadar çalışmak da yetmeyebiliyor.

Kendimi değersiz hissettiren bu yerden kurtulacağım için o kadar sevinçliyim ki, o kadar olur yani.

Tarih

İnanılmaz merak saldım tarihe. Öyle ki, tezin sonuç ve tartışma kısmı henüz yazılmamışken ve bitirmem için önümde 1 haftalık süreç olmasına rağmen tvde tarih programına denk gelirsem zınk diye durup ağzım açık dinliyorum. Önceleri eskide yaşamış insanların ne yaptıkları nasıl yaptıkları ne kadar önemli olabilir ki, şimdiye bakmak varken eski defterleri karıştırmanın ne faydası var, çok saçma diye düşünüyordum. Tarihi, eskileri öğren ki şimdiki yaşayışa yönelik yorum geliştirebil tezinin dışında bir nedenle çok önemsiyorum üstelik. Çünkü farkettim ki tarihi bilmek ve anlamak, insanları anlamayı, böylelikle tanrıyı anlamayı getiriyor. Ve tanrıyı keşfetmek de kendimi keşfetmemi sağlıyor.

Üstelik öğrendikçe küçülüyor ve hatta hiçleşiyor, hiçleştikçe mutluluğa yaklaşıyorum.

Aklıma geldikçe yazayım diyorum, unutuluyor çoğu şey çünkü. Örneğin topkapı sarayını gezerken en çok Hz. Musa'nın asasını gördüğüm an çarpıldım. Düşündüm, aman Allahım, Musanın asası burda, şuracıkta duruyor. Kızıldenizi ikiye böldüğü asa İstanbul'da topkapı sarayında, burnumun ucunda bana bakıyor. İnanılır gibi değil. Türkiye ne kadar çok hazineye sahip. Diğer kutsal emanetleri saymıyorum bile. Gidip saatlerce seyredebilirmim.