Anneannemin Vita yağı tenekesine ekilmiş böyle bembe beyaz alacalı karanfilleri vardı. Misler gibi kokardı açtığında. Balkonu yıkarken hortum tutardım üstüne suya doysun diye, tıpki bizim balkonumuzda açan yediveren güle yaptığım gibi. Yediveren diyorum yalan değil. Bu yediveren cins güller insan hayatında nergisten sonra koklayabileceği en güzel gülleri açar hemde gerçektende yılda tam yedi kez açar. Evden taşınma esnasında hiç acımadan eski evde bırakmış annem, ne vicdan ama, gülün hatrı yoksa hatıralarında mı yoktu dedim, gittim sordum kiracıya, onlar da tenekesi paslı diyeatmış, hala yanıyorum, kokusuna falan hasretliğim bir yana, o bir aile ferdiydi, canlıydı, açar, solar yaprak dökerdi bir yandan tanık olurken balkonda geçen evcilik oyunlarımıza. Nerden geldi bu çiçek mevzuu şimdi. Offf offf, 24 kasım diye karanfil verdiler okulun kokteylinde. Suya muya koydum gelirgelmez ama ne koku ne bişey, sahte sahte bakıp duruyor vazodan bana.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder