Bu aralar durumumuz...

Hesap

Yaptıklarımın bedelini ağır ağır ama eksiksizce ödüyordum. Sanki hayatımın ön yüzü bitmiş arka sayfaya geçmiştim. Başıma gelen en ufak şey için geçmişe dair bir neden bulmakta hiç zorlanmıyordum. Bu kadar bilinç içi yaşamak haksızlık değil de neydi?
Aslında tek beklentim sıradan ve olabildiğince herkesinki gibi bir hayattı... Gel gör ki ne sıralı olabildi ne de kalabalıkta kaybolabildim.
Yine uykusuz bir gecede muhasebe peşindeyim. Matematiği oturttum elbet ama duygusu eksik kaldı.