Vallahi asabım bozuk. Yazacak yer arıyorum. Söyleyecek adam arıyorum. Anlayacak insan arıyorum. Ulan ağlamaktan yoruldum. Ben bu dünyanın derdini çözemeden ölmesem keşke. 1 arpa boyu değişemiyorum ya ona bozuğum işte. Kısacası düzeni bozuk dünyaya ayak uyduramayıp yaşamaya sarılamadığıma bozuluyorum.
Savaşları mı deyim, şiddeti mi deyim, masum bebeleri mi deyim,
hangisine yanayım, ben nasıl yaşıyayım.

Bak yazarken yine aklıma geldi, 7 yaşında evlendirildiği gece kanamadan ölen yavruya da yanmayayım mı? Yana yana kül oldum ulan.
Es kaza okuyan olur da "bi kere de güzel bişey yaz şuraya" demesin diye diyorum: Evet, Adrasan tatili güzeldi.

Bir hitapla başlayayım istedim sana, inan hepsi eksik hepsi ucuz kaldı. Sağlıkla büyümeni ve ananla babanın buna şahit olmasını diliyor kalbim. Ama ben o minik ellerini öyle çok özleyeceğim ki şimdiden üzüntü basıyor içimi. Bir yandan da kol kola gireriz diye seviniyorum. Karmaşıktım zaten, karmakarışık ettin beni iyi mi?

Eve gitmek istiyorum. Koltuğumun altına sıcak ekmeğimi alıp, toprak yoldaki gazoz kapağına esaslı bir tekme vurup eve gitmek istiyorum. 5 çayı kokusuyla annemin kapıyı açacağını umarak.

İsmiyle müsemma olur insan, isim koyarken dikkat etmek lazım derler o yüzden. Mutlaka bir benzerlik taşırmış insan ismiyle. Ben de hep bulmaya çalışırdım o benzerliği. Gonca...
Aklımdan geçenler, güzel koku, gul yaprağı gibi yumuşak, dikenlerinden ötürü sert huylu, sözü lafı batan, tomurcuk olduğu icin hep genç kalan ve daha bir sürü. Acaba hangisiyle musemmayim diye dusunurken... Megerse bunların hiçbiri degilmis de Kapalı gül gibi icine dönenmiş. Kapattım artık. İcime dondüm....