7 Ağustos 2009 Cuma

Tuhaf bir gün

Bugünü mutlaka biyerlere not etmek istiyorum, en iyi yer de blog tabiiki. Sabah saat 7:30-11:00 arası inanılmaz nostalji yoğunluğu olan, her adımımda duygu yüklü gözlerle sağa sola baktığım bir gün geçirdim.
Sabah erkenden soluğu Refik Saydam Hıfzısıhha merkezinde aldım. Evlilik izni için kan vermek amacıyla. Tabi şimdilerde Ankara'yı terkedeceğimden mütemadiyen etrafımdaki binalara, insanlara ve bilimum bitki örtüsüne melul melul bakmaktayım. Evlilik konusu da bünyem tarafından bir çeşit Ankara'dan bağımı koparma olarak algılandığından daha bi duygusalım tabi. Hah dedim nasıl 2003 yılında mezun olurken "Beytepe macerası da burada sona eriyor" dedin, bu da senin Ankara'dan çıkış belgen. Zızzzzzzt diye bi ses duydum kafamdan ve anladım beynim 1999 Eylül ayına geri dönüyor. Ankara'ya geldiğim yıla tekabül eder.
Bu yıllarda Kurtuluş semtinde oturduğumdan en gözde mekanım Kurtuluş-Kolej-Kızılay üçgeni arasındaki bölge idi. Adım adım heryeri pek bi bilirim. Her tür olayı giriş,gelişme ve sonuç bağlamında incelemeye alışmış olan beynim hemen yorum yaptı. İlk geldiğinde buraları arşınlıyordun giderken de aynı yerlere işin düştü, bi veda gibi adım adım kurtuluş, kızılay, sıhhiye geziyorsun:
Kurtuluş: Evlendirme müdürlüğü
Sıhhiye: Sağlık ocağı, hıfzısıhha
Kızılay: Nüfus Müdürlüğü
İşlerim yolunda gitti ve çabucacık bitirdim ama her köşe başında anılarımı tazelemekten o kadar yorulmuştum ki okula ruhen bitkin halde vardım.
Neresinden başlasam nasıl anlatsam bilemedim, Bu yazının başından itibaren tekrar okudum şimdi. O kadar kuru kalmış ki, içinde damla kakdar duygu bulamadım. Bu da bir çeşit ironi. O kadar derin duygular içindeyim ki ifade edilinde edilemiyor işte. Kırkbin kere önünden geçtiğim, ilk stajım için etek alışverişi yaptığım mağazadan mı bahsedeyim, en sıkı dostlarla saatlece oturup dertleştiğim Kızılay-mado'dan mı yoksa Sakarya'daki balık resteronlarından ve Bira-patates kızartması ikilisinden mi. Ya da mezuniyet fotolarını çektirdiğim Foto Naci'nin ünlülerin kepli resimleriyle süslü vitrininden, şimdilerde çantacı - ayakkabıcı olan Aşgana pastanesinden mi. Nebileyim işte darmadağın oldum, yazı yazmaya, cümle kurmaya o kadar yoğun geldi ki duygular, kelimelerin kökü kurudu, yükleminden öznesine cümlenin bütün öğeleri soldu gitti...

Hiç yorum yok:

2022'ye not

 2022'de aldığım en güzel karar "hayatıma giren herkese kapıyı çıplak açmamak" oldu.